ریز RNA بالقوه پتانسیل کاربرد درمانی از طریق تعدیل پاسخ ایمنی را دارد ولی تجزیه آن توسط نوکئازها مانع تحقق این امر است در این تحقیق با کمک نانوتکنولوژی در جستجوی مسیر انتقال مناسب این مولکولها به منظور استفاده در درمان عفونت انگلی بودیم

ریز RNA یا miR در بسیاری از فراینده ای فیزیولوژیک و پاتولوژیک بدن از طریق تنظیم بیان ژنها اثر گذار است شناسایی این مولکولها پنجره تازه ایی به سوی روشهای نوین درمانی باز کرده است . دستکاری عملکرد سیستم ایمنی و تعدیل پاسخ ایمنی با کمک ریزRNA یکی از پتانسیل های درمانی این مولکولها است. چالش اصلی در استفاده از این مولکولها این است که این مواد ناپایدار بوده و در بدن به سرعت تجزیه می شوند در تحقیقات قبلی با استفاده از نانوتکنولوژی نانوکیتوزان با قابلیت حمل miR ساخته شد و در این تحقیق نانوکیتوزان حامل mIr155 سنتز شد تا به مطالعه خواص تعدیل ایمنی miR155 پرداخته شود بدین منظور از سلولهای ماکروفاژ آلوده به انگل لیشمانیا به عنوان مدلی از عفونت لیشمانیا کمک گرفته شد و اثر نانوکیتوزان حامل miR155 روی این سلولها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار سلولهای آلوده به انگل با نانوپارتیکل های حاوی miR155 بر میزان بارانگلی سلولها اثر گذار نیست ولی زنده مانی این سلولها را تحت تاثیر قرار می دهد و لذا مطالعات تکمیلی می بایست انجام شود تا مشخص گردد که آیا این نانوپارتیکل قابلیت استفاده علیه عفونت لیشمانیا را خواهد داشت یا نه ؟ بدین منظور مطالعه وسیع تر با استفاده از مدلهای حیوانی عفونت لیشمانیا در حال اجرا است.

معرفی روش درمانی جدید ضد لیشمانیا که ممکن است به درمان سویه های مقاوم به درمانهای رایج کمک کننده باشد

پیچیدگی پاسخ ایمنی به انگل لیشمانیا سبب می شود با شبیه سازی عفونت در یک سلول نتوان به همه جوانب اثر بخشی درمان پی برد و لذا مطالعات بیشتر در شرایط درون تنی با استفاده از موشهای آزمایشگاهی تکمبیل کننده نتایج حاصل از این پژوهش خواهد بود.

این پژوهش زمینه ساز شناسایی هرچه بیشتر عملکرد ریزRNA در عملکرد سیستم ایمنی خواهد شد و مسیر را برای توسعه تکنولوژی به منظور استفاده از این عوامل در مداخلات درمانی باز خواهد کرد  (43005880)