مجموعآ 437 نمونه(کیس و کنترل) با روش سرولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه بیماران، 182 نمونه (49.8%) از نظر آنتی بادی Toxoplasma IgG و 8 نمونه (2.2%) از نظر آنتی بادی Toxoplasma IgM مثبت بودند. بیشترین فراوانی در افراد دیالیزی مشاهده شد ، لذا تیتر آنتی بادی Toxoplasma IgG و مدت زمان دیالیز مورد بررسی قرار گرفتند که با PV <0.001 رابطه ی معناداری میان این دو متغیر مشاهده شد ونشان داد که تیتر آنتی بادی Toxoplasma IgG در افراد دیالیزی با افزایش طول دوره ی دیالیز، افزایش می یابد.

بیماری نارسایی مزمن کلیوی (CKD) اختلال در عملکرد و ساختار کلیه می باشد. در برخی از موارد بر اثر دیابت، مشکلات قلبی، بیماری های خود ایمنی، آلرژی و یا عوامل خارجی ایجاد می شود.دو انگل حائز اهمیت توکسوپلاسما و توکسوکارا که اولی تک یاخته و دومی کرم میباشد و مرحله لاروی ان در انسان قابلیت مهاجرت به اندامها ی مختلف را دارد میتوانند در شرایط مساعد یعنی تضعیف سیستم ایمنی بواسطه مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی تکثیر(توکسوپلاسما) و مهاجرت ( لارو توکسوکارا) به اندام های مختلف را داشته و موجب بروز علائم بیماری گردند .با افزایش روند تخریبی بافت کلیوی، درمان های کورتیکواستروئیدی و دیالیز در دستور کار بیماران نارسایی کلیوی قرار می گیرد. بیماران CKD بعد از شروع درمان کورتیکواستروئید به علت کاهش سطح ایمنی، بیشتر از قبل مورد عفونت های ثانویه قرار می گیرند. با توجه به مطالب فوق اغلب مطالعات ثبت شده در پایگاه های اطلاعاتی، در خصوص بیماری نارسایی مزمن کلیه و ارتباط آن با ابتلا به توکسوپلاسموزیس می باشد که نشان دهنده اهمیت این تک یاخته دربیماری فوق می باشد و مطالعات محدودی نیز در خصوص بررسی عفونت توکسوکاریازیس در بیماران با نارسایی مزمن کلیوی انجام شده است که اغلب آنها بصورت Case Report می باشد.در این مطالعه برای اولین بار در ایران بطور همزمان فراوانی آنتی بادی دو انگل توکسوپلاسماو توکسوکارا در بیماران نارسائی مزمن کلیوی بررسی شد.در نهایت با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که توکسوپلاسموزیس و توکسوکاریازیس در بیماران نارسایی مزمن کلیوی وجود دارد. علیرغم استفاده از پک های استریل دیالیز فردی دستگاه دیالیز و مدت زمان انجام دیالیز به عنوان ریسک فاکتور در انتقال عفونت توکسوپلاسما مطرح می باشند که ممکن است بدلیل خطاهای انسانی در کار برد دستگاه ها بوده و مبتلایان به توکسوپلاسموزیس حاد به عنوان ناقلین انگل می توانند باعث آلودگی دستگاه های دیالیز و انتقال آن باشند. از سوی دیگر، توکسوکاریازیس می تواند به عنوان یک محرک در ایجاد لوپوس سیستمیک و نارسایی کلیه نقش داشته باشد. بررسی هر دو عفونت در بیماران نارسایی مزمن کلیوی در پروتکل درمانی این بیماران ضروری به نظر می رسد.

تأثیر1: در کلیه بیماران مبتلا به CKD قبل از شروع به درمان آزمایشات سرولوژیک توکسوپلاسما و توکسوکارا انجام شود. در صورت مثبت بودن سرولوژیک، پروتکل درمانی اجرا گردد. تاثیر 2: بیماران مبتلا به CKD در مراکز درمانی کلیوی در شهرهای مختلف کشور از نظر توکسوپلاسموزیس حاد و مزمن ارزیابی و درمان شوند. علاوه بر آن دستگاه های دیالیز بطور مستمر و ماهانه از نظر آلودگیهای ویروسی و انگلی قارچی مورد بررسی و پاک سازی قرار گیرند.

دراین پژوهش مهمتری محدودیت جلب همکاری بیماران در اهداء نمونه بوده زیرا اغلب افراد به لحاظ تحمل شرایط سخت دیالیز تمایل به همکاری نشان نمیدهند لازم به ذکر است که با توجه به استفاده از روش الایزا که روش معمول در تشخیص توکسو پلاسموزیس و توکسوکاریازیس است ما به نتایج تحقیقاتمان اطمینان کامل داشته و علاوه بر آن با استفاده ازروش مولکولی صحت نتایج سرولوژیک را بررسی مجدد نمودیم که ما را به دقت کارمان مطمئن تر کرد لذا تردیدی در صحت نتایج آزمایشات نداریم فقط بدلیل محدودیتهای مالی نتوانستیم تعداد نمونه های کنترول را به اندازه تعداد نمونه های کیس مورد ازمایش قرار دهیم که آنهم با توجه به نظر مشاور آماری تعداد نمونه کنترول گرفته شده برای تفسیر نتایج کافی میباشد .

نتایج این پژوهش میتواند به شناسایی نیازهای خاص از جمله آزمایشات قبل و بعد از دیالیز در بیماران کلیوی در جامعه کمک کند تا ضمن کاهش الام انها از ابتلا سایر افراد در ریسک ممانعت بعمل اورد در ضمن به توسعه برنامه های حمایتی منجر شود که به کاهش مشکالت اجتماعی در این گروه از مردم آسیب پذیر کمک میکند. (32073)